Formatie en evolutie van sterrenstelsels
LOFAR combineert een geweldige meetsnelheid (vergeleken met bestaande radiotelescopen) met het vermogen om die delen van het radiogolvenspectrum te bekijken waar nog weinig onderzoek naar is gedaan. Doordat we met LOFAR naar de lage-frequentiehemel kunnen kijken, kunnen we meer leren over de formatie en evolutie van (clusters van) sterrenstelsels en actieve sterrenstelsels. Die actieve sterrenstelsels geven opvallend veel energie af voor hun beperkte grootte, wat er vaak op wijst dat er een zwart gat in de kern zit.
Door gebr…
Formatie en evolutie van sterrenstelsels
LOFAR combineert een geweldige meetsnelheid (vergeleken met bestaande radiotelescopen) met het vermogen om die delen van het radiogolvenspectrum te bekijken waar nog weinig onderzoek naar is gedaan. Doordat we met LOFAR naar de lage-frequentiehemel kunnen kijken, kunnen we meer leren over de formatie en evolutie van (clusters van) sterrenstelsels en actieve sterrenstelsels. Die actieve sterrenstelsels geven opvallend veel energie af voor hun beperkte grootte, wat er vaak op wijst dat er een zwart gat in de kern zit.
Door gebruik te maken van nieuwe meetmethoden zijn we nu in staat om gevoeligere lage-frequentiebeelden te maken, eigenlijk foto's die scherper zijn dan ooit tevoren. Uit 8 uur aan dataverzameling kan nu een kaart worden opgesteld ter grootte van 50 volle manen! De resultaten zijn nu al spectaculair: LOFAR kan voor het eerst super precies de schokgolven tussen botsende groepen melkwegstelsels in kaart brengen. Op die manier probeert men te leren hoe kleine groepen melkwegstelsels samensmelten tot de enorme groepen (“clusters”) die we nu om ons heen in het heelal zien.
