De route De tien van Tynaarlo: Meisje van Yde is een niet-bewegwijzerde wandelroute van 9,5 km. Je start bij het gemeentehuis van Tynaarlo in Vries; een nieuw en strak gebouw. Daarna wandel je langs de dorpskerk uit de 12e eeuw. En je komt langs de vindplaats van het Meisje van Yde, het beroemste veenlijk van Nederland en één van de topstukken van het Drents Museum. Ze is in 1897 gevonden door veenwerkers... Deze route is niet overal verhard.
Parkeren en OV
De route star…
De route De tien van Tynaarlo: Meisje van Yde is een niet-bewegwijzerde wandelroute van 9,5 km. Je start bij het gemeentehuis van Tynaarlo in Vries; een nieuw en strak gebouw. Daarna wandel je langs de dorpskerk uit de 12e eeuw. En je komt langs de vindplaats van het Meisje van Yde, het beroemste veenlijk van Nederland en één van de topstukken van het Drents Museum. Ze is in 1897 gevonden door veenwerkers... Deze route is niet overal verhard.
Parkeren en OV
De route start vanaf het gemeentehuis van Tynaarlo in Vries. Aan het einde van de oprijlaan kun je parkeren. Kom je met het OV? Bij het gemeentehuis is ook een bushalte. Plan hier je reis.
Bewegwijzering
De route is niet bewegwijzerd. Je kunt hem downloaden via de knop 'Download'.
Honden
Honden mogen mee mits aangelijnd.
Eten & drinken
Wil je wat eten of drinken tijdens deze wandeling? Dat kan bij verschillende horecagelegenheden in Vries.
Het gemeentehuis van Tynaarlo ligt aan de rand van Vries aan een provinciale weg. In het gebouw is naast het gemeentehuis ook een politiepost ondergebracht.
De Sint-Bonifatiuskerk is een oorspronkelijk romaanse kerk, te vinden in Vries.
Dit beeld is ontworpen door Mathe Röling en is in 2006 geplaatst op een rotonde in Tynaarlo.
Het gebied Hondstongen bestaat uit het smalle, reliëfrijke beekdal van de Runsloot ten noorden van Vries.
Langs het beekdal van de Runsloot moet ergens het 'Meisje van Yde' zijn geofferd aan het veen.
Extra info
De start is bij het nieuwe gemeentehuis. De architect heeft het witte en strakke gebouw een zwevend karakter willen meegeven. De Dorpskerk op de Brink stamt uit de 12de eeuw. In de kerk is een klokkenmuseum en zijn sacrofagen te bezichtigen. Via de weg naar Tynaarlo beland je in 'Vriezerbrug', het (grootste) bedrijventerrrein van de gemeente Tynaarlo. Het bedrijventerrein is afgebakend met 3 kunstwerken. Na de zilveren duif van Marthe Röling wordt de route landschappelijk steeds aantrekkelijker.
Langs het beekdal van de Runde moet ergens het 'Meisje van Yde' zijn geofferd aan het veen. Het meisje is, na reconstructie van haar gezicht, in de hele wereld een bekendheid geworden. De vindplaats is waarschijnlijk niet de plek waar ze ooit aan het zompige veen is toevertrouwd.
Je wandelt daarna door een landschap met grote contrasten. Rechts het strakke grootschalige ruilverkavelingsgebied, links het oorspronkelijke landschap dat nu in bezit is van Stichting Het Drentse Landschap. Een deel van de route voerst langs de 'paarse route' door natuurgebied 'De Hondstongen'.
Het meisje van Yde
Op woensdag 12 mei 1897 werkten Willem Emmens en Hendrik Barkhof in het veen tussen Vries en Yde. Ze waren bezig met het afgraven van een veenheuvel toen ze in de buurt van het dorpje Yde een zwart hoofd met rossig haar vonden. Deze macabere vondst haalde de krant en op 21 mei waarschuwde de burgemeester van het nabijgelegen Vries het Provinciaal Museum in Assen.
In 1955 werden de resten onderworpen aan verschillende dateringsonderzoeken. Uit veen onder de voeten van het meisje, bleek dat ze tussen 200 en 500 na Christus in het gebied heeft geleefd. Later verengde een C14-dateringsonderzoek de datering tot de periode tussen 54 voor Christus en 128 na Christus; het einde van de IJzertijd en het begin van de Romeinse tijd.
Bij het meisje van Yde werden ook 2 stukken stof gevonden; een bandje dat om haar nek zat en een wollen mantel. Er wordt ervan uitgegaan dat het meisje is gewurgd met het bandje dat om haar nek is gevonden.
Naar alle waarschijnlijkheid is het meisje van Yde geofferd. Van de 65 veenlijken die in Nederland zijn ontdekt (de meeste waren mannen), zijn de meeste door wurging om het leven gebracht. De veengebieden waar de lijken zijn gevonden hadden vroeger waarschijnlijk een spirituele betekenis. Naast het wurgbandje om haar nek, had ze ook een steekwond in haar nek. Bij haar lichaam is een eikenstam gevonden en de helft van haar hoofd was kaalgeschoren, wat ook wijst op een offerritueel. Een andere verklaring voor haar dood kan zijn dat ze is gestraft voor een misdrijf of dat ze is verstoten wegens haar mankzijn.
Het meisje van Yde werd op 19 juni 1897 overgedragen aan het Drents Museum. Tegenwoordig is ze het bekendste veenlijk van Nederland, en één van de topstukken van het Drents Museum.
Hier lees je nog veel meer over het Meisje van Yde!
