Deze ruiterroute gaat door Boswachterij Exloo. Het glooiende landschap maakt deze Boswachter…
Deze ruiterroute gaat door Boswachterij Exloo. Het glooiende landschap maakt deze Boswachterij een heerlijk gebied om te paardrijden. In de loop van de jaren zijn de bossen in dit gebied uitgegroeid tot diepgroene bossen met allerlei soorten bomen. Naald- en loofbos, heide en stuifzanden wisselen elkaar af. De Boswachterij ligt in UNESCO Global Geopark De Hondsrug, een uniek natuurrijk en cultuurhistorisch gebied. Wie goed kijkt, ziet in Boswachterij Exloo nog de sporen uit het verleden zoals een markesteen bij een dikke eikenboom, een hunebed en een gletsjerkuil, ook wel pingoruïne, die in de ijstijd is ontstaan.
Parkeren
Trailerparkeren kan op twee verschillende startlocaties:
Locatie 1 (Parkeren in overleg, vooraf bellen voor de mogelijkheden):
Les Chevaux
Voorbosweg 10
9528 TA Buinen
T 0599-212 957
Locatie 2:
Hippisch Centrum Exloo
Valtherweg 27-A
7875 TA Exloo
T 0591-549 300
Bewegwijzering
Deze route is bewegwijzerd in het bos met paaltjes met lichtbruine hoefijzerbordjes. Vanaf de startlocaties dient u eerst naar het bos toe te rijden. De route heeft geen vast standpunt, maar kan vanaf elk willekeurig punt worden opgepakt.
In de bossen van Exloo ligt in vak 165 het Stormbos. Het bos is ontstaan in de beruchte novemberstorm op 13 november 1972. Na de storm heeft Staatsbosbeheer besloten de stormschade hier niet op te ruimen.
In de bossen tussen Ees, Buinen en Exloo liggen veel pingoruïnes. De pingoruïnes zijn ontstaan in de laatste ijstijd door het groeien van ijslenzen in de bevroren ondergrond.
De Prinses Beatrix-eik werd in 1938 geplant ter gelegenheid van de geboorte van prinses (later koningin) Beatrix. De eik is ook de eerste boom die planmatig in dit bos werd geplant.
De Buinerkeet is een gebouwtje van historische waarde. In lang vervlogen tijden was het een schuilplaats voor ossen die de boeren gebruikten bij de bewerking van het land. Nu is het een populaire pleisterplek voor fietsers en wandelaars.
Aan een kruispunt van bospaden staat dit hunebed. Het is opgegraven in 1918 door de Groningse archeoloog Van Giffen. Hij vond scherven van aardewerk buiten het hunebed, een teken dat de mensen hier vroeger offers brachten of dodenmaaltijden hielden.
Bij het ontginnen van de uitgestrekte woeste gronden van Drenthe kwamen duizenden zwerfstenen tevoorschijn; deze werden gebruikt om er de kilometerslange keienwegen mee aan te leggen. In de Drentse bossen liggen nog vele kilometers van deze keienwegen.
