Nergens anders vond Vincent van Gogh zoveel inspiratie en rust als in de natuur. In Drenthe was hij onder de indruk van het nog ruige en ongerepte landschap. Natuurgebied het Hart van Drenthe is zo’n groots gebied waar de natuur alle ruimte krijgt, waar je nog echte wildernis beleeft en kunt dwalen zonder iemand tegen te komen.
"Wat een rust, wat een breedte, wat een kalmte in deze natuur..."
- Vincent van Gogh over Drenthe
Het Grolloërveen is een groot veengebied midden in de uitgestrekte bossen, in het Hart van Drenthe. Een bijzondere wandelroute, door het bloedmooie gebied, is de Veenpluisroute (7,3 km). Met als hoogtepunt het fotogenieke vlonderpad over de vennen en oude tjasker (kleine houten windmolen).
Bekijk de route
Rond de Drentse dorpen Hooghalen, Grolloo, Elp en Schoonloo ligt het robuuste natuurgebied het Hart van Drenthe. 5000 hectare aaneengesloten natuur, met gevarieerde bossen, onverwachte vennen, weidse heidevelden, stuifzand en grillige beken. Elk moment van de dag is het er anders; de mystiek van zon en nevel, de geur van alles wat groeit en bloeit, de afwisseling van open vennen en donker bos en overweldigende stiltes… Een gebied waar je soms het gevoel hebt de natuur helemaal voor jezelf te hebben.
De behoefte om even de boel de boel te laten, de natuur in te trekken en weer tot jezelf komen? Daarvoor hoef je niet naar Scandinavië. Dat kan ook in Nederland, in Drenthe. De minst bevolkte provincie van ons land. In het Hart van Drenthe staan 4 unieke zelfvoorzienende cabins midden in de natuur, kilometers van elkaar vandaan. Je kunt kiezen voor 1 of meer nachten in 1 cabin of een meerdaagse trektocht langs verschillende cabins.
Boek je overnachting
Het Hart van Drenthe is het brongebied van veel beken in Drenthe: de Drentsche Aa, de Hunze, het Meppelerdiep en de Overijsselse Vecht. Brongebieden voeden de beken op twee manieren. Regenwater dat zich van hoog naar laag een weg zoekt. En kwel, dat is regenwater dat elders is gevallen, in de bodem zakt en via ondergrondse stromen reist om vervolgens weer als mineraalrijk water aan de oppervlakte te komen. Water wordt in het gebied vast gehouden om langzaam zijn eigen weg te zoeken naar de beken.
